Dokte.

dua minggu lepas, cik yah sedang sibuk membuat karipap sardin di dapur. eceh, ayat macam nak buat novel. tatabahasa semua perfek.

masa cik yah memula nak buat tu, radio yang memang tempatnya tersudut kat corner dapur tu mendendangkan lagu Hampa-To'ki. for records, cik yah dengar negeri fm iaitu stesen radio negeri sembilan. hah tudia.

"Kutinggal senja, malam menghampiri..." ok cik yah tak ingat lirik dia yang memula. tapi cik yah suka tengah2 lagu tu.

"Biar luka menyiksa jiwa, biar kasih tak kunjung tiba. kerna pada hakikatnya, diriku kau persenda..."

cewah. part tu tak  sampai lagi, tapi cik yah dah terbayang bayang nak nyanyi sesama radio.

pada waktu itu juga, Mak (ibu kucing beranak kandung tiga, beranak angkat tiga) menemani cik yah kat dapur sambil mengepong tulang ikan.

tengah cik yah nak feeling feeling ikut lagi, tetiba Mak menderam deram. cik yah pandang Mak, takde pun Dandan kacau dia. *Dandan ialah kucing senior di rumah cik yah dan merupakan musuh Mak.

jadinye cik yah terus buat keje. tapi dengar lagi. cik yah perati Mak lelama, laaa hai rupa2nya kuku Mak tersangkut kat hidung dia.

cik yah gelabah.

terus cik yah panggil mak cik yah (ini betul2 mak)

cik yah ceritakan perihal Mak (padahal cik yah tunjuk je kat mak ape yg jadi kt Mak)

pastu mak boleh cool je "oh tangan die sangkut"

terus mak naik atas.

"laaa mak. takkan tak yah buat ape2? biar je die macam tu sampai mati?"

cik yah menggelabah memandangkan Mak tak tahu nak buat ape, dan mak pulak tak buat ape2,

pastu abah cik yah turun tolong leraikan kuku Mak dari hidungnye. setel.

sambil naik balik ke living room, abah cakap "macam mana nak jadi dokte"

hm tapi abah, orang tengah ambik engineering. kalau orang ambik kedoktoran pun, takde kaitan dengan bio atau living things.

kesimpulannya, pandai cik yah pilih course. nasib baik takde simpan cecita jadi dokte. cemana nanti dokte menggelabah tengok pesakit tgh tahan sakit. hm.

oh iye. part lagu Hampa yang best tu cik yah ketinggalan kerana Mak. deng!

. . .